مدح و شهادت حضرت امام رضا علیه‌السلام
ای دل سوخـتگـان شمع عزای حرمت اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت در هــوای مـحـن‌آلــودۀ غــربـت، آیــد عطـر گل‌های بهشتی ز فضای حرمت شمعدان‌ها همه در سوز و گداز از داغت تـیـره از آهِ مَـلـَک، آیـنـه‌هـای حـرمت می‌شود خاطـرۀ غـربت زهـرا تـرسـیم خلق را در نظر از حال و هوای حرمت برسد بوی خدایی، بوزد عطـر بهـشت هر طرف باز شود پنجره‌هـای حرمت یادِ روزی که شهادت به رخت در وا کرد شور و غوغاست به پا در همه جای حرمت مهدی‌ات زائر و ای کاش که می‌دانستم که گذارد قدم آن مـاه، کـجـای حـرمت یادِ آن روز که شد روضۀ تو کرب‌وبلا شـاهـد کـرب‌وبـلایت، شهـدای حـرمت دولـت آل عـلـی تـا به ابـد پـایـنـده‌سـت این بُـوَد در هـمه اَدوار صدای حرمت پـایـۀ هـسـتی دشـمن ز پی افـتاد ایـنجا ای برافـراشـتـه تا عـرش بنای حرمت هر چه کردند نشد کم ز شکوهت مولا باز هر روز شد افزوده صفای حرمت یا رضا از سر این مُلک نگـردد کوتاه سـایــۀ مـرحـمـت‌آمـیـزِ لـوای حـرمـت هدیه کرده‌ست «مؤید» به غزالان حرم غزلی را که سـروده‌ست برای حرمت |